Een buik vol!

Als een waggelende kip loop ik door de gangen van het ziekenhuis. Gespannen neem ik plaats naast mijn 'Moffel'. Niet veel later hoor ik mijn naam door de gang heen galmen. Al snel neem ik plaats op de welbekende stoel. Iets wat gespannen maar tegelijkertijd zo nieuwsgierig. Hoewel ik zie en voel dat mijn lichaam veranderd en er daadwerkelijk iets gebeurd wil ik bevestiging. Ik wil niets liever dan een kijkje nemen in mijn lichaam. Gespannen kijk ik naar het beeld. Ook mijn lieve 'Moffel' wil niets liever dan het zien met eigen ogen. Hij komt steeds dichterbij. Drie mensen die naar een klein schermpje zoeken naar mijn follikels. Daar, daar zie ik ze in beeld komen

Die piepkleine, schattige follikels zijn gegroeid. En hoe! Ze zijn duidelijk in beeld. Trots glunder ik naar mijn follikels. Ik probeer ze tellen maar al snel ben ik de war. Dan hoor ik het verlossende antwoord. Het zijn er zeven. Zeven prachtige, grote follikels. De kleine achtergebleven follikels niet meegeteld. Wat een prachtig getal. Kunnen jullie je voorstellen hoe mijn kleine buik gevuld is? Een buik vol prachtige follikels die groeien. Stralend spring ik van de stoel. Ook al had ik urenlang kunnen staren naar dat beeld.

Niet veel later neem ik plaats recht tegenover de gynaecoloog. Met een glimlach luisteren we aandachtig naar hem. Hij is blij met hoe het gaat. Wij zijn meer dan blij. De follikels zijn veertien mm groot. Goed gegroeid maar nog niet groot genoeg. Donderdag mogen wij ze nogmaals bewonderen. Dan zullen ze als alles op rolletjes verloopt, groot genoeg zijn. Zoals het nu lijkt is zaterdag de punctie. Wauw! Het klinkt als muziek in mijn oren. Zaterdag is de dag, het begin van ons kindje. Gek maar zo wonderlijk. Enthousiast verlaten we zijn kamer

Terwijl we staan te wachten aan de balie voor een vervolgafspraak, knijpen we elkaar teder in elkaars hand. Is dit echt waar? Liefdevol sla ik beschermend mijn handen om mijn iets wat gevoelige buik. Met een nieuwe afspraak verlaten we vol en waggelend het ziekenhuis.

Ik zal jullie met alle liefde dragen. Het is het allemaal waard. Eenmaal thuis prikt 'Moffel' de tweede spuit in mijn buik. Het kan mij niets meer schelen. Achttien dagen prikken en zeven dagen tweemaal per dag, ik heb het ervoor over. Die paar dagen laat ik mij liefdevol prikken. Lieve eitjes, groei en hou vol.

We zijn er nog (lang) niet maar we doen het stap voor stap. Elke overwinning is er weer een. De pijn, het wachten, de kwaaltjes ik neem het voor lief.

Deze kip mag bijna broeden. Tot die tijd waggel ik door.